Saúdos -e proposta- de Xurxo Souto: Obradoiro Literário

A Asociación de Escritores convidoume a coordinar durante os meses de novembro e decembro un obradoiro literario con ese argumento: A Coruña e o mar. Trátase de quedar unha vez á semana no Club do Mar de Santo Amaro para encontrarmos co océano de historias sobre as que navega esta cidade-barco.

Así mesmo aproveitaremos para organizar dun xeito colectivo unha nova edición do Día de Urbano Lugrís.

Xa sei que todas, todos, andamos mal de tempo. Mais estou certo que no voso entorno alguén haberá que poida estar interesado nestas singraduras.

Só cómpre enviar un correo ou chamar ao teléfono da Asociación de Escritores que aparece no cartel adxunto. A inscrición é de balde.As xuntanzas serán os venres a partir das sete da tarde ( por suposto se non se vai algún día non pasa res).

Alén de xente da escrita, convidaremos tamén a diferentes traballadores do mar. Realizaremos dous roteiros: Un “A ruta de Ulises Fingal”, na procura dos nomes das pedras da Torre. E outro pola Cidade Vella, seguindo as pegadas do Antigo Gremio de Mareantes.

(mesmo se non puideses vir a ningunha destas sesións, calquera suxestión será moi ben recibida).

Como dixo Avelino de Corón: Está subindo a marea, ti non quedes varado en seco.

Medre o mar !

Xurxo Souto

A Coruña, capital do mar.

 

Cando lle preguntaron Staffan Mörling por que viñera a vivir a esta fin da Terra, o erudito sueco respondeu rotundo: Un momentiño, Galiza non é un fin da Terra, é un centro do mar.

Unha declaración que se vira especialmente propia cando falamos da Coruña. A cidade naceu baixo o abeiro do faro do antigo camiño cara Britania. Hoxe esta rocha chantada no Atlántico segue afirmar o seu futuro nun mar polo que circula a ruta oceánica máis importante do planeta.

Todos os grandes mitos mareiros recalaron na nosa ribeira. Esta é á fin do mundo -Torre de Hércules- para a tradición greco-latina. Mais tamén Torre de Breogán na vellas lendas da conquista de Irlanda. Tan fecunda é a tradición evocadora que mesmo dispomos duns seres mitolóxicos propios: Os homes mariños, eses que choutan polo mar do Orzán, tal como describiu no século XVII o cardeal Gerónimo del Hoyo.

A Coruña naceu do mar. Sen embargo a maioría dos seus habitantes actuamos como terrícolas, sen coñecer tan sequera os nomes das pedras da ribeira. Por iso, principiaremos o obradoiro pola descuberta dese tesouro toponímico: o Xogadorio, o Gueivouteiro, a Rabaleira, o Grelle, o Xanrei…nomes das rochas percebeiras do pé da Torre. Mais tamén  a eufonía dos caladoiros que rodean á cidade: Carpancho, Abarracidos, Acentes, Tousas de Leste, Tousas de Vendaval.

Non Coñece A Coruña quen só coñece A Coruña. Mares de Terranova, augas do Gran Sol, dicídeme vós o que A Coruña é !

Wenceslao Fernández Flórez definiuna como a Cidade-Barco. O Padre Rubinos no Poema da Cruña, Moterroso Devesa en Nau Enfeitizada, ou Luísa Villalta no seu libro En Concreto, acudiron tamén a esa mesma imaxe.

É tempo pois de embarcar nas palabras, e converter tantas mareas en literatura. A Torre vai na proa, que a emoción e a creatividade sexan o impulso de moitas novas singraduras da Cidade-Barco.